15.04.2021
AKTYWNIE DZIAŁAĆ, ŻEBY ARCHITEKTKI ZAISTNIAŁY W PUBLIKOWANYCH W INTERNECIE HISTORIACH. RECENZJA KSIĄŻKI “GDZIE SĄ ARCHITEKTKI” DESPINY STRATIGAKOS
Dzięki współpracy z Fundacją Centrum Architektury przygotowaliśmy dla Was recenzję książki pt. “Gdzie są architektki”. Choć publikacja ta miała swoją premierę w grudniu 2019 roku, to dziś trafia do naszej biblioteczki miłośnika architektury jako ważny głos w sprawie nierówności płci w architekturze.
Co wpływa na nierówność płci w architekturze?
Despina Stratigakos, historyczka architektury, przedstawia ten problem w kilku esejach, które dotyczą m.in.:
- Problemu „znikania” architektek. Chodzi zarówno o niepodejmowanie pracy w zawodzie po studiach, jak i pozostawanie w cieniu mężów architektów oraz postrzegania macierzyństwa jako problemu w kontynuacji zawodu.
W 1908 roku niemiecki krytyk architektury Karl Scheffler upiera się, że kreatywnej produktywności i ludzkiej reprodukcji połączyć się nie da. To przekonanie wciąż ma się świetnie, a na pytanie “Gdzie są architektki” pada najoczywistsza odpowiedź: “W domu, zajmują się dziećmi”. Nie tłumaczy to sytuacji, tych kobiet, które nie zdecydowały się na potomstwo, a mimo to porzucają architekturę. Poza tym architektki przestają pracować w zawodzie niekoniecznie z powodu dzieci. A jednak przeważa pogląd, że urodzenie dziecka zaprzepaszcza karierę kobiety w architekturze. Ankieta “Architects’ Journal” z 2014 roku ujawniła wszechobecny wśród architektek lęk o zawodowe konsekwencje macierzyństwa - osiemdziesiąt osiem procent z nich uważało, że będą one negatywne.
- Kwestii nagród architektonicznych, które przez lata otrzymywali mężczyźni. Gdy natomiast uhonorowano kobietę, Zahę Hadid, zamiast docenić jej pracę, wskazywano na niezbyt pochlebne kwestie osobiste.
Hadid spotkało typowe uznanie, jakim w prasie cieszą się laureaci nagrody Pritzkera; jej projekty określano jako “śmiałe”, “radykalne”, “wizjonerskie” i “genialne”. Nietypowe były jednak uwagi natury osobistej - mniej pochlebne. Dotyczyły reputacji Hadid jako osoby “trudnej”, “primadonny”, sugerowały kobiecy brak umiaru i niestabilność emocjonalną. Trudno wyobrazić sobie podobne artykuły na temat mężczyzn, którzy otrzymali tę nagrodę.
- Przywracania pamięci o architektkach. Jest to problem złożony, gdyż często same projektantki odsuwały się w cień i nie dbały o swoją spuściznę. Autorka jednak sugeruje, że każdy z nas może działać w kwestii wzmocnienie ich obecności w przestrzeni wirtualnej.
Ale jest coś, co możemy zrobić wszyscy, by słowo pisane wdrukowało się w publiczną świadomość - po prostu aktywnie działać, by architektki zaistniały w publikowanych w internecie historiach. Jest to tym ważniejsze, że sieć staje się głównym miejscem utrwalania i przechowywania tekstów kultury. Zbyt skromna obecność architektek w sferze wirtualnej grozi wzmocnieniem przekonania wśród młodszych pokoleń, że kobiety nie miały jeszcze do niedawna znaczącego wkładu w profesję.
Eseje te, choć naszpikowane twardymi faktami i danymi, czyta się naprawdę lekko. Autorka stara się przedstawiać problemy z kilku perspektyw, nie osądzając i dając czytelnikowi przestrzeń na własne oceny i refleksje.
Nierówności w architekturze na gruncie polskim
Przytaczane badania i przemyślenia autorki dotyczą sytuacji w architekturze rejonów anglojęzycznych: Australii, Kanady, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Despina zauważa, że:
Obok badań dotyczących konkretnych krajów potrzebne są badania międzykulturowe, które pozwoliłyby porównać miejsca, w których architektki marnieją, z tymi, w których prosperują. Wśród tych drugich jest Grecja - w 1967 roku wśród osób przyjętych na wydział architektury Politechniki Ateńskiej aż siedemdziesiąt procent stanowiły kobiety. W tym samym roku pięćdziesiąt procent czynnych architektów w Grecji były kobietami; dzisiaj jest ich większość (pięćdziesiąt osiem procent).
Należy zastanowić się i przemyśleć, w jakiej skali problem nierówności płci występuje w Polsce. Czekamy na Wasze opinie w tej kwestii w mediach społecznościowych i w komentarzach na blogu.
Wygraj książkę “Gdzie są architektki” Despiny Stratigakos
Na koniec mamy dla Was niespodziankę. Już wkrótce w naszych mediach społecznościowych ogłosimy konkurs, w którym będziecie mogli wygrać jeden egzemplarz recenzowanej przez nas książki. Zatem zachęcamy Was do dołączenia i śledzenia nas na Facebooku, Twitterze, Instagramie i LinkedIn.
POLECANE WPISY
ARCHIWUM
TAGI
architektura Architektura & Biznes Architektura Krajobrazu blog o architekturze blog o małej architekturze Budma design Dobry Wzór donice miejskie eksperci inspiracje Jan Gehl Katowice komserwis komserwis producent małej architektury Komserwis Trzebinia konkurs kosze na śmieci kosz na śmieci kraków książka o architekturze mała architektura mała architektura komserwis meble miejskie meble miejskie komserwis miasto producent małej architektury producent mebli miejskich przestrzeń przestrzeń publiczna smart city stojaki rowerowe Stowarzyszenie Architektury Krajobrazu street furniture tablice informacyjne Targi Budma wrocław wydarzenia architektoniczne wydarzenia architektura Wydawnictwo Wysoki Zamek ławka ławka miejska ławka parkowa ławki miejskie ławki parkowe