Piękno wspólnej przestrzeni

Wspólnie z wrocławską Akademią Sztuk Pięknych zrealizowaliśmy projekt pt. „Strefa nicnierobienia”, którego efektem było zaprojektowanie przez studentów mebli miejskich do młodzieżowych przestrzeni publicznych. Sprawdźcie, jak przebiegało to przedsięwzięcie krok po kroku.

Krok 1 – Stwórzmy przestrzeń przyjazną dla młodzieży

Skąd pomysł na to, żeby zaproponować studentom tworzenie mebli miejskich akurat do przestrzeni młodzieżowych? Otóż w wyniku własnych obserwacji oraz lektury opracowania „Przestrzeń publiczna a młodzież. Podsumowanie panelu eksperckiego” zdaliśmy sobie sprawę z tego, że niewiele jest w Polsce rozwiązań i miejsc, w których młodzież przebywa z własnego wyboru. Co więcej, brakuje też obiektów do zaaranżowania przestrzeni, w których młodzi ludzie pojawiają się w związku z czynnościami np. o charakterze edukacyjnym (placówki oświatowe, szkolne boiska etc.). Przedstawiliśmy więc studentom kluczowe potrzeby młodzieży w przestrzeni publicznej, miejsca do zagospodarowania oraz możliwe do wykorzystania materiały i technologie.

Kluczowe potrzeby młodzieży wobec przestrzeni publicznej*:

• potrzeba przebywania w przestrzeni miasta,
• w otoczeniu zapewniającym bezpieczeństwo,
• w przyjaznym i estetycznym miejscu,
• w sposób swobodny, bez z góry narzuconej aktywności,
• bez (jawnej, bezpośredniej) kontroli dorosłych,
• potrzebę spotkań w grupie rówieśniczej,
• dostęp do atrakcyjnego miejsca rekreacji w celu spotykania się ze znajomymi, organizowania grilla, zawodów sportowych, pikników,
• odwiedzania miejsca sprzyjającego integracji z innymi,
• zawierania znajomości, doświadczenia odczucia „bycia wśród ludzi”,
• potrzebę aktywnego spędzania czasu oraz relaksu na świeżym powietrzu,
• trenowanie sportów miejskich,
• sezonowego korzystania z dobrych warunków pogodowych i wykonywania ćwiczeń na świeżym powietrzu,
• potrzebę korzystania z miejskiej oferty rozrywkowo-kulturalnej.

Krok 2 – studenci poznają technologie produkcji mebli miejskich

Studenci, którzy zdecydowali się zaprojektować meble miejskie do „Strefy nicnierobienia”, brali udział w konsultacjach realizowanych w ramach zajęć semestralnych w Pracowni Projektowania Mebli, które prowadzili profesor Stanisław Figiel oraz asystent Magdalena Kasprzyca.

- Niezwykle cennym elementem postawionego przed studentami zadania projektowego był wyjazd do siedziby producenta, gdzie udostępniono do zwiedzenia hale produkcyjne – opowiada Magdalena Kasprzyca. - Inicjatorem tego wyjazdu oraz współpracy z firmą Komserwis jest specjalista ds.komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych Jakub Żuchowski.

Dzięki współpracy z Komserwis studenci zdobyli cenną wiedzę na temat technologii, z którymi wcześniej nie mieli okazji się zetknąć m.in. fotowoltaiki i odlewów z betonu. Co więcej, zyskali świadomość procesu projektowego, prowadzącego do wdrożenia produktu.

- Myślę, że możliwość zetknięcia się z realnym pracodawcą, jeszcze w trakcie edukacji, jest bezcennym doświadczeniem i przełoży się na wzrost konkurencyjności naszych studentów na rynku pracy – przekonuje Magdalena Kasprzyca.

Kooperację między uczelnią, a Komserwis zainicjował Konrad Bobrzecki, doktorant z Pracowni Projektowania Kinetycznego na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa ASP we Wrocławiu.

- Współpraca na linii nauka – biznes to jeden z priorytetów w rozwoju naszej firmy – wyjaśnia Piotr Dworak, właściciel Komserwis. - Wspólne działanie z ASP we Wrocławiu potwierdziły, że to dobry kierunek. Współpraca zarówno z wykładowcami, jak i studentami, która przebiegała wzorowo, była dla nas cennym doświadczeniem i źródłem innowacyjnych pomysłów – podsumowuje.

Krok 3 - mała architektura a trudności projektowe

Studenci, biorący udział w projekcie, otrzymali wytyczne dotyczące mebli miejskich, które mają zrealizować, czyli: ławkę z oparciem nadającym się do siedzenia:

• mieszczącą około 8 osób,
• oparcie pełniące także funkcję siedziska,
• stacja ładowania,
• siedziska półokrągłe lub w podkowę umożliwiające siedzenie i rozmowy „twarzą w twarz” ewentualnie uzupełnione o: stojaki na rowery, kranik do picia oraz uzupełniania bidonów.

- Z mojej perspektywy wyzwaniem dla studentów było zetknięcie się z komercyjnym aspektem zadania – wspomina Magdalena Kasprzyca. - Z jednej strony konieczność weryfikacji projektu na każdym etapie pod kątem użytkownika i jego potrzeb, natomiast z drugiej strony ciągłe myślenie o ograniczeniach, jakie stawiają możliwości technologiczne, materiałowe i logistyczne, którymi dysponuje producent. Myślę, że dzięki temu zadaniu studenci zrozumieli, że wykonując projekt do produkcji seryjnej, stopień jego komplikacji rośnie, gdyż trzeba brać pod uwagę naprawdę wiele zagadnień, również tych niezauważalnych dla klienta końcowego.

Współpraca z Akademią Sztuk Pięknych we Wrocławiu zaowocowała świeżymi i oryginalnymi pomysłami na małą architekturę do przestrzeni młodzieżowych.

- Prace zgłoszone do konkursu stały na bardzo wysokim poziomie – twierdzi Marta Dworak, właścicielka Komserwis i projektantka produktu. - Studenci zaskoczyli nas kreatywnością, ale też zastosowaniem rozwiązań zgodnych z wymaganiami producenta i grupy docelowej.